دسته: معرفی كتاب

شخصیت شاخص و استوار ملک‌جان، علی‌رغم نابینایی‌اش، از او زنی ساخت که عمری را در میان مردم، به انجام خدمات معنوی و اجتماعی گذراند. او که میراث‌دار تعلیمات معنوی برادرش، استاد الهی بود، زندگی خود را صرف آموختن و آموزاندن معنویت کرد، معنویتی بدیع که در بطن اجتماع باید به‌ آن پرداخت. او که در راه احقاق حقوق خانواده، به‌خصوص حقوق زنان و کودکان تلاشی خستگی‌ناپذیر کرد؛  نگاه به آینده داشت و نوآوری و پیش‌تازی‌اش در همه‌ی امور، زبانزد عام وخاص بود.

در زیر دو گفتار از کتاب ملک‌جان نعمتی آمده است. این گفتارها ، گزیده‌ای است از درس‌ها و تجربیات ملک‌جان نعمتی که از صحبت‌ها و گفت وگوهای او به‌دست آمده است. گفتارها حاصل عمری عمل به سلوک معنوی است و دارای نکات ارزشمند کاربردی می‌باشد که شیخ جانی خود شخصاً آنها را تجربه کرده است.

 

گزیده‌ای از گفتار‌های نورعلی الهی
به اهتمام دکتر بهرام الهی

گفتارهای برگزیدۀ این کتاب برگرفته از آثاری است حاوی تجربه‌های دوران حیات استاد الهی، فیلسوفی عارف، حقوقدانی عالم و موسیقیدانی برجسته. غرض از تألیف آن، آشنا کردن خواننده با نمونه‌هایی از طیف وسیع تعالیم معنوی این متفکر متأله است.

استاد الهی همواره درس هایی را به شاگردانش تعلیم می‌داد که خود قبلاً به آنها عمل کرده بود و به ارزش معنوی و عملی آنها یقین داشت. عمق و دقت اندیشۀ استاد الهی چنان بود که از آن همواره نتایجی عملی بدست می‌آمد و این نتایج چنان متنوع بود که نیازهای معنوی غالب اشخاص را در هر سطحی که بودند برآورده می‌ساخت. افرادی با مذاهب و ملیت‌های مختلف از فقیر و غنی، عالم و عامی، روستایی و شهری، دانشجو، محقق، هنرمند و غیره، همواره ترکیب جالبی را پیرامون او تشکیل می‌دادند. جواب سوال های نظری، اغلب با راه حل‌های عملی و مثال‌های ملموس و منطبق با تجارب روزانه همراه بود.

 

استاد الهی علاوه بر تألیفاتش، در اواخر زندگانی، تعلیمات خود را بیشتر به‌طور شفاهی و غیر رسمی در جمع خانوادگی و دوستان ارائه داده است. از سال ۱۳۴۳ ش تا یک‌سال پیش از درگذشتِ استاد الهی (۱۳۵۳ ش)، برخی از شاگردانش با دقت بسیار، یادداشت‌هایی از این تعلیمات برداشتند، تا بتوانند آموزه‌های او و همچنین اثرمعنوی آنها را منتقل کنند. گفتارهای شفاهی بعد‌ها در دو مجلد، به‌نام آثارالحق جلد اول (۱۳۵۶ ش)، و آثارالحق جلد دوم (۱۳۷۰ ش)، منتشر شدند.

آثارالحق بصورت گفتارهای کم و بیش طولانی بیان شده است. منظور استاد از بیان گفتارها، برانگیختن انگیزه و شوق حق‌پرستی در حاضران و توجه دادن آنان به مبدأ بود، نه ورود به مباحث فلسفی یا فقهی و کلامی. بنابراین، کتاب، برخلاف دیگر تألیفات استاد، به سبک محاوره‌ای و با بیان ساده‌ی همیشگی ایشان تنظیم شده است، بدون این که هیچ پیرایه، یا قالب ادبی و یا اسلوب نگارشی خاصی بر آن پوشانده شود.