دسته: نكاتی برای عمل

 
هدف از انتشار این مجموعه مقالات، ایجاد انگیزه برای تفکر و تبادل نظر در مورد مفاهیم کلیدی تعالیم استاد الهی و بررسی این مفاهیم از جنبه تئوری و بیرون کشیدن نکات عملی آنها می‌باشد. چاپ جدید کتاب راه کمال( به زبان فرانسه^۱) منبع کاملی برای پیشبرد این هدف در اختیار خواننده قرار می‌دهد.

نفس اماره به عنوان اولین موضوع از این مجموعه مقالات در نظر گرفته شده است. نفس اماره این انرژی روانی در زندگی معنوی ما از چنان اهمیتی برخوردار است که تمامی فصل ۷ کتاب راه کمال (به زبان فرانسه) به این موضوع اختصاص داده شده است. از این رو، با استفاده از چند مقاله، به مرور به این فصل پرداخته می‌شود.

به این منظور، هر بار تعدادی سوال برای تفکر بیشتر و ایجاد زمینه‌ای برای تبادل نظر مطرح خواهد شد. پاسخ به این سوالات، درک بهتری از مفاهیم مطرح شده در این مبحث و رسیدن به شناخت بهتری از خود را فراهم می‌سازد. این سؤالات همچنین زمینه مشترکی برای تبادل تجارب‌ در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد.
 

قسمت اول این مقاله بر این موضوع تکیه داشت که در مسیر کمال اخلاقی, نگاه به خود در آینۀ دیگران به ما امکان می‌دهد تا از عکس العمل آنها (اعمال، گفتار، رفتار، و غیره) برای شناخت خود بهره ببریم. در قسمت دوم این مقاله نویسنده راهکارهایی را برای عمل به این موضوع پیشنهاد می‌کند.

از آنجا که ما غالباً صفات مثبت خود را مهم‌تر از آنچه که هستند تصور می‌کنیم. در اینجا سعی شده به‌جای تمرکز بر صفات مثبت‌مان به آن صفاتی بپردازیم که نمایانگر نقاط ضعف ما هستند. در زیر چند راه عملی پیشنهاد شده است.

مثلا یکی از همکارانم به من می‌گوید: «تو اصلا قابل اعتماد نیستی»، یا «تو عمداً قسمت‌هایی از اطلاعات این پر‌وژه را از من پنهان کردی تا من نتوانم کارم را به درستی انجام دهم … »در این دو مثال ساده، فرد به صریحأ به نقطه ضعف ما اشاره کرده است. در چنین حالتی می توان گفت که آن فرد نقش آینه را برای ما ایفا کرده است.
 

«خودت را بشناس». پند زیبایی است، ولی وقتی بخشی از وجود ما با تمام قدرت مقاومت کرده، و مانع می‌شود نقاط ضعف خود را بشناسیم، چگونه موفق شویم؟ حقیقت این است که ما همیشه تمایل داریم خودمان را بهتر از آنچه هستیم برآورد کنیم و بیشتر به کمبودهای اخلاقی دیگران توجه می‌کنیم تا به رفتار خود. شاید راه حل این مشکل در خود آن نهفته باشد. به این معنی که اگر رفتارمان را نسبت به دیگران تغییر دهیم می‌توانیم شناخت بهتری از خود پیدا کنیم.

در نظر سنجی مقاله قبل، در پاسخ به این سوال که آیا گفتگوی مهمانان ژولیت، غیبت محسوب می‌شود، تقریبا تمامی خوانندگان مقاله،‌ پاسخ مثبت داده‌اند. و از بین آنها ۹۶ درصد معتقدند که ژولیت می‌بایست از همکارش دفاع می‌کرد («بله » و «تا حدودی لازم بوده »). و در پاسخ به این سوال که آیا در رویارویی با چنین موقعیتی سکوت کافی بود، ۹ درصد فکر می‌کنند که سکوت کافی است و ۶۸ درصد بر این باور بودند که سکوت کافی نیست و ۵ درصد فکر می‌کنند سکوت عالی است و ۱۸ درصد فکر می‌کنند که سکوت خطاست. با اینکه اکثریت شما معتقدید این موقعیت غیبت محسوب می‌شود، ولی برای رویارویی با این شرایط دیدگاه‌های متفاوتی ارائه داده‌اید.
 

منظور از یک مهمانی شام موفق چیست؟ غذاهای لذیذ، محیطی دلنشین، مهمانانی که با هم تفاهم دارند و شب خوبی را گذرانده‌اند و در انتهای مهمانی صمیمانه از میزبان به خاطر فراهم کردن چنین موقعیتی تشکر می‌کنند….

در واقع، برای این سوال،‌ به تعداد مهمانان پاسخ هست. اما یک سوال جالب توجه می‌تواند این باشد که از نقطه نظر «کاربُرد اخلاقیات» چگونه می‌توان این موضوع را بررسی کرد. به خصوص اگر بخواهیم جنبه‌های مختلف را در نظر بگیریم: به مهمانان خوش بگذرد ، اعتقادات اخلاقی خود را مدّ نظر داشته باشیم و گاهی نیز حق کسانی را مراعات کنیم که در مهمانی حاضر نیستند و از آنها صحبت به میان می‌آید. در ماجرایی که در زیر خواهد آمد ژولیت می‌بایست هر سه جنبه را مراعات می‌کرد، این ماجرا در دو مقاله منتشر خواهد شد.
 

نوشته ایزابل نژار
کریستف آندره، روانشناس فرانسوی با ارائه تحقیقاتی در زمینۀ روان شناسی اجتماعی نشان می‌دهد که اکثر مردم در هر زمینه‌ای خود را کمی بالاتر از حد متوسط تصور می‌کنند. مثلاً ما معمولاً خود را کمی کارآمدتر و با هوش‌تر از دیگران می‌دانیم یا خود را خوش‌سلیقه‌تر و… از سایرین تصور می‌کنیم. این نویسنده از مجموع تحقیقات خود نتیجه می‌گیرد که « ۶٧ تا ٩۶ در صد از مردم در قیاس با هم‌ردیف هایشان خود را بالاتر از آنچه که هستند بر آورد می‌کنند، و این کار به‌طور ناخود آگاه و در بی‌خبری محض از خود انجام می‌گیرد».
 

نوشتۀ ساندرین دوپلسیس

زندگی خانوادگی تؤام با خوشی‌ها و رنجش‌هایی است که غالباً بین زوجین به وجود می آید. یک نمونه از آن را در مثال سینا و سوزان درمقالۀ قبل مشاهده کردیم. در این مقاله به این موضوع می‌پردازیم که آیا زندگی مشترک می‌تواند برای هر دو طرف آزمایشگاهی برای عمل به اصول اخلاقی باشد؟ برای بررسی این فرضیه از مقالۀ «شرایط انجام یک عمل اخلاقی» و همچنین نحوۀ عملکرد نفس اماره از دیدگاه استاد الهی استفاده شده است.