استاد خِرَد

18 سپتامبر, 2016
 
مجلۀ لوموند۱ فرانسه در شماره سپتامبر- اکتبر خود مقاله‌ای با عنوان « استادِ خِرَد» منتشر کرده است. در این مقاله نویسنده به شرح مراحل مختلف زندگی استاد الهی پرداخته است: دوران کودکی و نوجوانی که دور از قیل و قال زندگی و در محیط معنوی خالص سپری شد، دوران جوانی و ورود به زندگی فعال اجتماعی، دورۀ میانسالی و ابداع مشی فکری نوین و سپس دوران بازنشستگی که به تحقیق، تألیف و دیدار بیشتر، با مشتاقان حقیقت پرداخته شد. در زیر، گزیده‌ای از این مقاله، در مورد مشی فکری استاد الهی آمده است.

نقاشی از برونو برسولین


در رویارویی با دیگران

استاد الهی با به آزمون گذاردن تجربیاتش در زندگی فعال اجتماعی، دریافت که مقدر انسان این نیست که دور از قیل و قال دنیا و دیگران زندگی کند. برعکس در آزمایشگاه اجتماع و در برخورد با دیگران است که انسان می‌تواند کوشش کند و انسانیت حقیقی را در ضمیر خود پرورش دهد. در تعامل با نزدیکان است که فرد می‌تواند با مبارزه با نفس اماره از یک سو به فضایل اخلاقی عمل کرده و عدالت را رعایت نماید و از سوی دیگر محبت و انسان‌دوستی را در خود پرورش دهد. استاد الهی می‌گوید: «… مبارزه با نفس آن نیست که انسان نفس (قوای جسمانی) را ضعیف کند، بلکه باید نفس را قوی کند، اما روح را آنقدر قوی کند که نفس با تمام قدرتش در مقابل روح تسلیم باشد. این طریق و روش مبارزه با نفس، مانند طب جدیدی است برای تصفیۀ روح که خودم در اثر تجربه به دست آورده‌ام. ریاضت‌هایی که قبل از ورودم به اداره کشیدم، هر دوازده سال آن به اندازۀ یک سال در اداره بودن اجر نداشت.»۲

 
اصل؛ همان توجه به مبدأ است

مبارزه با انگیزش‌های ایگو۳ ، که در بسیاری از مکاتب اخلاقی و معنوی مطرح شده است، در مشی فکری استاد الهی به معنای سرکوب ایگو نیست. بلکه بیشتر به این معناست که انسان با یافتن طبیعت حقیقی خود که منشأیی ملکوتی دارد، به پرورش روح خود بپردازد و در مسیر معنویت فطری حرکت کند. مسیری که در آن جسم همانند روح از حقوقی مشروع برخوردار است، یعنی برقراری تعادل بین چهار رکن جسم، روح، دنیا و آخرت.

استاد الهی زمانی هم که وارد اجتماع شد، علیرغم تعهدات حرفه‌ای، به عبادت و توجه دائم که زیربنای‌ زندگی معنوی است،‌ مثل سابق ادامه داد. از نظر او لحظات عبادت، موقعیت خاصی است برای تمرکز درونی و برقراری گفتگو با خالق. برداشت استاد الهی از عبادت فراتر از اجرای تشریفات ظاهری است. منظور او از عبادت، همان « توجه دائم به مبدأ» است که خود همواره آن را سرآمد امور زندگی‌اش قرار داد: « عمده همان نیت و توجه است، توجه، توجه!»

انسان باید در تمامی لحظات زندگی، و در تمامی اعمال و افکارش،‌، حضور خیرخواهانه یکتا را همیشه بر خود محیط بداند و آن را در هر چیزی حاضر و مو‌ثر ببیند و حتی در کوچکترین اعمال زندگی روزمره، مانند لحظات خاص الهام،‌ مطابق رضایت او عمل کند. چنین روشی، شرط لازم برای برقراری ارتباط با هادی درون است، تا بتواند الهام بگیرد و در ارتباط با خود و دیگران به صحیح‌ترین نحو عمل کند.

برگرفته از سایت Le Monde Des Religion Septembre 2016

**************************************************
۱- Le Monde De Religions
۲- برگزیده، گ۳۲۲
۳- ایگو در تعریف دکتر بهرام الهی به معنای زوجِ اید و نفس اماره می‌آید.