چند توصیه جهت روشنی قلب

1 ژانویه, 2011
 
 
OE2س: تقاضای توصیه جهت روشنی قلب و دلیل راه سلوک.

ج: دوست عزیز، اینکه دستوری جهت روشنی قلب و دلیل راه سلوک از حقیر خواسته بودند، البته حسن نظرخودتان است، و الا بنده کوچک‌تر از آنم دلیل راه کسی شوم. فقط می‌توانم بر حسب وظیفه‌ی دینی آنچه را در مدت عمرم از طی نشیب و فراز طریق سلوک برایم پیش آمده و از آن به‌ اندازه‌ی ظرفیت ناتوانم تجربه آموخته‌ام، به چند جمله خلاصه کرده معروض دارم. بنابراین اگر آن را بپذیرید و مورد عمل قرار دهید یا خیر، با خودتان است. لذا آن جملات اینست:

۱- هر کس هر چه بخواهد و بجوید در درون خود اوست، زیرا خداوند محیط بر وجود تمام موجودات است. چنان‌که در قرآن مجید می‌فرماید: « وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ »پس اول خودشناسی، سپس در خود فرو رفتن است، تا آنجایی‌که جز خدا چیزی نبیند، همانا به حق رسیدن است و بس. به مصداق آنکه می‌فرماید: « مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ ».

۲- برای به خود فرو رفتن لازم است شخص در هر حالی هست(اعم از خلوت و جَلوَت و خواب و بیداری و حرکات و سَکَنات و غیره) خود را تنها نبیند و چنان باشد که در نزد خدا است و خدا همیشه حاضر و ناظر بر افکار و اعمال او است.

۳- در راه خداپرستی به‌هیچ‌وجه وسوسه و شک و تردید و کبر و غرور به‌خود راه ندهد، که در عالم سیر سلوک از آنها خطرناک‌تر چیزی نیست.

۴- جز رضای خدا از خدا چیزی خواسته نشود.

ضمناً عرایض خود را با این فرمایش خواجه حافظ خاتمه می‌دهم که می‌فرماید:

«سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد        آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد
بیدلی در همه احوال خدا با او بود                 او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد»
والسلام.

برگرفته از برهان‌الحق